روز شعر و ادب پارسی و روز بزرگداشت استاد شهریار

۲۷ شهریور،روز شعر و ادب پارسی و روز بزرگداشت استاد شهریار گرامي باد به همين مناسبت بخشي از زندگينامه استاد شهريار را با هم ميخوانيم.
زندگي نامه استاد شهـريار 
 بخشي ازاين متن در زمان حيات استاد، نگاشته شده است
اصولاً شرح حال و خاطرات زندگي شهـريار در خلال اشعـارش خوانده مي شود و هـر نوع تـفسير و تعـبـيـري كـه در آن اشعـار بـشود به افسانه زندگي او نزديك است و حقـيـقـتاً حيف است كه آن خاطرات از پـرده رؤيا و افسانه خارج شود.

گو اينكه اگـر شأن نزول و عـلت پـيـدايش هـر يك از اشعـار شهـريار نوشـته شود در نظر خيلي از مردم ارزش هـر قـطعـه شايد ده برابر بالا برود، ولي با وجود اين  دلالت شعـر را نـبايد محـدود كرد.
شهـريار يك عشق اولي آتـشين دارد كه خود آن را عشق مجاز ناميده. در اين كوره است كه شهـريار گـداخـته و تصـفيه مي شود. غالـب غـزل هـاي سوزناك او، كه به ذائـقـه عـمـوم خوش آيـنـد است، يادگـار اين دوره است. اين عـشـق مـجاز اسـت كـه در قـصـيـده ( زفاف شاعر ) كـه شب عـروسي معـشوقه هـم هـست، با يك قوس صعـودي اوج گـرفـتـه، به عـشق عـرفاني و الهـي تـبديل مي شود. ولي به قـول خودش مـدتي اين عـشق مجاز به حال سكـرات بوده و حسن طبـيـعـت هـم مـدتهـا به هـمان صورت اولي براي او تجـلي كرده و شهـريار هـم با زبان اولي با او صحـبت كرده است.  

طــلاق (غزل)

خسته ام از های و هوی ایـن اتاق

بر سرم هـر لحظــه مـی بـارد نفاق

مـی بـرد خـاکستــرم را بــاد یـأس

چـون که مـی سوزد تنم از احتراق

رنج و سختی بس فراوان دیده ام

خستـه ام از حـرف ســرد و انطباق

سال هـا در کنج ایـن دیــوار سخت

یـک پـرستــو لانـه کــرد بـا اشتیاق

حیف بـاشد خـانـه اش ویــران شود

پس چـرا ایـن خـانه بـاشد بد رواق

ســال هــایی دور مــی گفت مـادرم

خـــانـــه ات آبـــــاد کــــن بــا اتفاق

عشـــق بــاشــد اولیـــن خشت اتاق

خشت هـا هم نـــالـه دارند از فراق

می نشینـم بـــا دلــی افســرده حال

زیـــر طــوفـــان و تگـــرگ و اختناق

عـاقبت سـر مــی رسـد ایـن اختلاف

چـون کـه بـاید بگـذرم از ایـن طلاق

......... مسکین باخرزی .........

یادش بخیر مادرم می گفت

خدا نکند خانه ی هیچ چغوکی خراب شود تا چه رسد به خانه ی آدمیزاد

باران

تو هم فهمیده ای

لنگر ندارد کشتی ام

لطفا کم آهسته تر

 دریای غم بی ساحل است